‘Between stimulus and response there is a space. In that space is our power to choose our response. In our response lies our growth and our freedom.’ Victor E. Frankl (Oostenrijkse neuroloog en psychiater).
Op de tunes van het nummer ‘Ready or not’ van The Fugees schrijf ik de laatste alinea van mijn paper over Zijnsgericht coachen. Ik heb gelezen dat je beter kunt focussen als je je mind bezighoudt met een tweede simpele taak zoals het luisteren naar een bekende playlist (bron: Mark Tigchelaar, ‘Focus AAN/UIT’). Hiermee eindig ik een jaar lang intensief werken en groeien aan de opleiding Coach Practitioner van het Europees Instituut de Baak. Ik voel ineens de vibe – na het continu mezelf laten afleiden via apps, ‘pings’ en mijn spelende kids op de begaande grond – en zet het geluid wat harder. Alles valt op zijn plek; het moment hier op een warme zolderkamer achter de computer, mijn kinderen op de achtergrond aanwezig, de letters die op het scherm tot leven komen, de rillingen over mijn lijf. Kippenvel voor wel twee minuten lang en tranen die braaf staan te wachten totdat ze mogen vallen. Normaal laat ik mezelf afleiden en kom ik snel tot een ‘alledaags’ bewustzijn. Nu ben ik even helemaal in het moment en laat ik mezelf meedeinen op de geluidsgolven van de muziek. Helemaal op mezelf, in mijn eigen wereld en toch ook die van iedereen. Ik voel de verbinding met mezelf, mijn missie en mijn kernkwaliteiten. Gewoon zoals het is.
Een inspirerend jaar, een warm contact met een bijzondere groep en ondanks de frustraties en struggles een liefdevol en ondersteunend thuisfront. Bij de eerste training vielen de tranen, eindelijk was het zover. Nu is het zover.
Ready or not, dit was een jaar voor mijn ontwikkeling op zowel persoonlijk als professioneel vlak. Wat gun ik iedereen vergelijkbare inzichten en bijzondere momenten van verbinding met jezelf én anderen.
Energie en kracht zijn de woorden die overblijven na het vele schrijven van zelfreflecties, leerverslagen en papers.
Zijn.